Chillen in het hotel en Plaza Botero

Volgens Weeronline zou het zo'n 23 graden zijn de komende dagen maar vandaag doet de zon het wel heel erg goed. Ook wel lekker om dan even lekker naar het zwembad van het hotel te gaan. Yeison en Leimar vermaken zich uren in het zwembad en voor ons is het geen straf om op zo'n bedje te liggen en af en toe af te koelen in het zwembad. Eigenlijk wilden we ook wel even naar Plaza Botero maar het is zo lekker aan het zwembad dat we ons lekker aan overgeven. Dat doen we de  volgende dag dan maar. De volgende dag naar Plaza Botero. De kunstenaar Fernando Botero komt uit Colombia. Medellin wordt ook wel de stad van Botero genoemd. Botero maakt beelden en schilderijen in absurde proporties. We gaan er met een taxi naartoe. Het is ongeveer 15 minuten rijden en de chauffeur is weer alleraardigst en begint ons van alles over de wijk te vertellen. In het Spaans natuurlijk. We begrijpen er niet alles van maar met een paar woorden Spaans en handen en voeten komen we steeds toch een heel eind. Alleen de rit er naartoe al zorgt voor heel wat indrukken. We komen langs een park met bijna alleen maar zwervers. De taxichauffeur zegt dat dit geen goede buurt is en dat er ook veel prostituees zijn. Op plaza Botero is het erg druk en er zijn heel veel straatartiesten op verschillende kleine podiums. Veel is in het Spaans en kunnen we dus niet volgen. We lopen langs allerlei beelden en ineens komt er iemand op ons aflopen. Begint in het Nederlands tegen ons te praten en zegt: komen jullie uit Nederland? Ik ben zelf ook geadopteerd (ja het is natuurlijk ook wel te zien dat onze kinderen 'ook' geadopteerd zijn) en ben heel lang op zoek geweest naar mijn biologische ouders. Eerst dacht hij ze gevonden te hebben maar later bleken dat toch niet z'n  biologische ouders te zijn. Uiteindelijk heet hij ze gevonden en nu is hij hier een paar weken met z'n vriendin om hier met zijn biologische vader en moeder te zijn. Zijn ouders zitten samen met zijn vriendin op een bankje en we stellen ons voor. Ik zie een verpakking van Albelli en hij vertelt dat hij ze net een fotoboek heeft gegeven met foto's van zichzelf vanaf baby tot nu. Ook hij is weer alleraardigst (Colombiaanse genen) en we hebben een mooi gesprek. Ieder (adoptie)verhaal is weer anders. Het is zo complex!  We vragen hem nog om tips wat we absoluut moeten doen in Medellin. Hij geeft ons nog een adres van zijn broer die een Tangoschool heeft Ook leuk maar waarschijnlijk hebben we daar geen tijd meer voor maar je weet maar nooit. Hij zegt nog dat hij 13 broers en zussen heeft. We nemen afscheid op z'n Colombiaans met een abrazo. We lopen nog wat rond en kijken nog bij wat dans en Remco zegt dat er 3 meisjes op een bepaalde manier naar hem kijken. Prostituees! Maar dit zijn nog kinderen! Het is al laat en de zon gaat zo onder en we willen voor net donker daar weg zijn. Beetje erg veel vreemde types hier. 's Avonds zijn we zo moe van alle indrukken dat we vroeg in slaap vallen.​