Gautapé en El Peñol.

Vandaag is onze laatste dag in Medellin. Een tijdje geleden zag ik een jongen die op zoek ging naar zijn roots en die ook naar het plaatsje Gautapé ging. Dat is een heel mooi kleurrijk plaatsje op ongeveer 2 uur rijden met de bus van Medellin. Je moet er wat voor over hebben maar we gaan het gewoon doen. Ik heb de jongens thuis voorbereid dat het niet alleen  maar leuk is deze vakantie en dat je soms ook lang in een bus of taxi moet zitten om ergens te komen. Maar tot nu toe gaat alles nog heel voorspoedig en in Colombia kan alles heel snel geregeld worden en ook op het laatste moment. Wat dat betreft past dit land heel goed bij ons. We hadden alleen tickets heen en terug geregeld en twee overnachtingsplekken voor de eerste 10 dagen. En nu zijn we ook alweer met het vliegtuig in Medellin en in een mooi hotel. Ok, dat appartement is niet helemaal goed gegaan maar daar heb ik de regie ook een beetje uit handen gegeven, hahaha. Vanmorgen zijn we dus een beetje op tijd gaan ontbijten, 7 uur want we willen een beetje op tijd bij de busterminal zijn. Na het ontbijt gaan we met de taxi naar de busterminal. Medellin is alweer volop ontwaakt. Er is alweer zoveel te zien onderweg. Zoveel bedrijvigheid. Zoveel mensen die op één of andere manier de kost proberen te verdienen. Langs de straat wordt van alles en nog wat verkocht. En het verkeer is ook zo bijzonder in Colombia, heel druk in de stad maar bijna geen ergernis. Ze hebben volgens mij een heleboel ongeschreven regels. Je gaat eigenlijk gewoon rijden waar plek is op de weg. En als de ander iets harder kan drukt die twee keer op de claxon en geeft daarmee gewoon aan, pas op ik kom er langs. Er zijn ook bijna geen verkeerslichten en dat gaat eigenlijk prima. Je hoort ook nauwelijks een ambulance valt mij steeds op. Wanneer we bij de busterminal komen maar eerst even naar de infobalie. Geen idee waar we naar toe moeten. Balie 9 zegt het meisje. Wanneer we naar beneden komen zien we balie 36, jeetje wat een boel bussen zeg die alle kanten op gaan. Bij balie 9 staat inderdaad heel groot Gautapé, kan niet missen. Remco koopt 4 buskaartjes voor 56000 pesos, dat is € 16,- voor 2 uur met z'n vieren met de bus. We kunnen gelijk instappen in de bus. Echt zo'n Colombiaanse bus met heerlijke stoelen trouwens. Wanneer we gaan rijden blijft de deur gewoon open. Er zit geen airco in maar eigenlijk is de temperatuur gewoon goed met het windje. Onderweg worden er nog wel verschillende mensen aan de kant van de weg meegenomen terwijl wij dachten dat ie rechtstreeks zou gaan naar Gautapé, de bus zat ook al vol maar dat kan allemaal. De twee uur in de bus zitten valt uiteindelijk toch mee. Onderweg is zoveel te zien, zo afwisselend. Het leven in Colombia speelt zich veel af op straat. En dan weer ongelofelijke mooie vergezichten en ongerepte natuur. Het is een prachtig land. Wanneer we in Gautapé aankomen is het inderdaad een heel leuk dorpje en echt elk huisje is in ik weet niet hoeveel kleuren beschilderd. We gaan eerst eens wat drinken op het pleintje. We zijn vroeg dus is er nog wel wat dicht. Daarna gaan we met een tuktuk het dorpje verkennen. We zitten als sardientjes in een blik in de tuktuk maar dat mag de pret niet drukken. De Colombiaanse jongen die rijdt stopt bij een paar leuke plekken en dirigeert ons de tuktuk uit om een 'leuk' plaatje van ons te schieten maar één tiener die we bij ons hebben zit daar echt niet op te wachten en laat dit ook duidelijk merken. Met frisse tegenzin gaat hij dan toch bij ons staan. Heel erg leuk die geposeerde foto's, haha. We lunchen in Gautapé en gaan dan met een Willy naar El Peñon de Gautapé, de rots van Gautapé. Deze rots ligt op het hoogste punt 2135 meter boven zeeniveau en in de scheuren van de rots is een trap gebouwd met 740 traptreden. Zo indrukwekkend hoog als we met de Willy aan komen rijden, wauw. We kopen 4 kaartjes en we gaan de trap op. Zo, dat is pittig zeg. Yeison loopt heel gemakkelijk naar boven, Leimar zegt last te hebben van hoogtevrees maar klimt toch gestaag door. Ik bied hem aan om naar beneden te gaan maar zijn nieuwsgierigheid wint het toch. Af en toe stoppen en uithijgen maar we zullen boven komen. Het is pittig maar als we boven komen is het echt de moeite waard. Dit uitzicht, echt prachtig!! We maken heel veel foto's maar dit is eigenlijk niet vast te leggen op een foto net zoals zoveel dingen. We genieten van het uitzicht, drinken iets en dan moeten we ook weer naar beneden maar dat is toch een stuk gemakkelijker. Het is inmiddels al wat later in de middag en we moeten toch ook weer naar Medellin zien te komen met de bus. We hebben de laatste kaartjes en blijken ook stoelen toegewezen te hebben gekregen. Remco moet helemaal voor in de bus en wij met z'n drieën achterin. De buschauffeur heeft de vaart er flink in waardoor je toch af en toe met samengeknepen billen zit. Zelfs Yeison zegt er wat van, hij rijdt wel erg hard hé. Je ziet de koppen al in de krant staan, Nederlands gezin.....maar we leven nog en komen veilig in Medellin aan. Een mooie dag en qua natuur een hoogtepuntje.